چقدرزیبامیشدی اگرچشمهایت آبی نبود
وچقدرزیباترمیشدی اگرآبی نگاه میکردی.
ازتولدتاتجلی دوباره فاصله ای نیست جزمرگ.
مرگ سیاه نیست،مرگ سفیداست باشیارهای لاجوردی.
مرگ خاطره ی گرم آفتاب دراولین صبح زمستان است.
مرگ آغازاست برای کسی که روزمره نیست.
چه کسی گفت مرگ ترسناک است؟
من بارهامردم وهرگزنترسیدم.
بسیارکنجکاوم که این بارچگونه ظهورمیکنم.
شایدسنگ دردست کودک بازیگوش،شایدصحرایی پرازسراب وشایدم سجاده ی مادربزرگ وچه دل انگیز.
منتظرآن روزخوب میمانم بایک سبدپرازنصیحت های پدربزرگ که همیشه میگفت:گفتارنیک،پندارنیک،کردارنیک.